viernes, 16 de mayo de 2008

Olores da Infancia e deshumanizacion.


O Outro día ocorreu algo que nom me ocorría dende fai xa tempo.
Tivem esta sensación de que por milésimas de segundo percibim um cheiro que me trasportou dum xeito case inmediato á minha infancia, um olor que fixo que pola minha cabeza pasaran mil cousas unha tras outra en cuestión disso, de segundos.
E Porque volo conto? pois sinceiramente nom o sei, dim que se te pasa algo e nom lhe-o contas a nimguem é coma se nom tivese acontecido, quem sabe. Cada vez me sinto máis independente e presinto que dalgún máis deshumanizada, cada vez me importan menos as ofensas ou as tonterías dun mundo sumamente inmaduro. Isto nom ven moito a conto pero é algo do que também cavilei bastante. Cada vez me importa menos todo, porque basta que sexas amavel com alguém para que te tome de estúpida, nom temos porque dar explicaçons de nada do que facemos nacemos e morremos "livres".
Assim que nada Por min coma se o mundo cercano se lía a hostias , nom podo permitir que me importe e me preocupe todo. Pero isso sim , que nom toquem as cousas que me importan e que nom perturben a minha tranquilidade como penso que eu fago día a día.

Pero Hoje estou feliz, porque Anna tem os vos de Helsinki a Corunha e em cuestión de semanas estará aqui.



[Tentando comprender puntos da psicoanalise de Freud]

domingo, 4 de mayo de 2008

No estoy de acuerdo


De Corunha a Porto haberá máis ou menos umhas 3 horas de viagem em coche. Em Todo esse recorrido tivem tempo para pensar. Quedam soamente 2 meses para que começe o verám e joba semelha que foi onte Nadal. Odio ter esa sensación de que o tempo se me escapa e nom poder facer nada. Por umha parte admito que sempre estamos desexando que chegue umha data futura... Pero por outra da-me mágoa que todo se vaia tam rápido, ás veces nom te da tempo a acostumar-te. Odio os cambios bruscos, Odio nom ter um periodo de adaptaçom antes. Odio as cousas que están lonxe do meu alcance e o tempo é umha delas. Estes temas deixan-me com moi mal corpo, pensar que cando todo se remate xa está, pero bom nom imos rompernos a cabeça com isto, inda nos queda moito , e imos vivi-lo como é debido :)

Ponho um tema de Silvia Penide, tem umha letra realmente bonita, agardo que vos guste :)

Rebentaba - Silvia P

Rebentaba, de ganas de abrazarte justo cuando
salías de puntillas de mi vida
Sin darme tiempo para acostumbrarme
Me quedaban,
un par de cosas que decirte todavía
pero creo, que no las oirías
ni aun gritando con la fuerza de un león.

Cambios, a la fuerza no me gustan
yo lo odio
no estoy de acuerdo,
para mi, aun no era el momento
Giran , en mi cabeza
como locos los recuerdos
apareciendo a cada instante indiscretos...
Rompiendome el corazón.

No soy mala,
no soy todo lo que dices es mentira
Creo que aun puedo mirarme y ser yo misma
tu intenta hundirme un poco más
que aunque rebiente
de ganas de abrazarte justo cuando
salías de puntillas de mi vida... No voy a dar ni un paso.


Cambios a la fuerza no me gustan
yo lo odio
no estoy de acuerdo... Para mi, aun no era el momento.




[Os cuento un detalle curioso? Una vez salía a pasear a Lama al parque de al lado de mi casa y estaba escuchando esta canción y justo voy, y me encuentro cruzando a mi lado a Silvia Penide XD]

domingo, 27 de abril de 2008

Thanks


Gracias, por todo.
A veces la gente tiene una percepción diferente de las personas y una vez las conoce se da cuenta del gran fallo cometido. No Soy perfecta. Doy gracias a todos aquellos que han perdonado mis errores a lo largo de todo este tiempo, doy las gracias a quien me ha arrancado una sonrisa en un momento de inestabilidad. Doy las gracias a las palabras bonitas que he recibido durante todo este tiempo. Doy las gracias por mis amigos, que son lo más valioso que he tenido nunca. Doy las gracias por mi familia que me va visto desde que nací hasta ahora.
Sé que en momentos he sido una persona complicada y doy las gracias a quien intentó entenderme a quien conoció mis errores y aprendió a convivir con ellos. Por todos los días que vivimos juntos , todos nuestros temas de conversacion, nuestros recuerdos y nuestras noches.
Doy las gracias por el mundo que me ha proporcionado la música, por los momentos que he vivido creandola y escuchandola, por la gente que he conocido y que me han servido de gran ayuda. Pero yo no siempre olvido y no siempre perdono. No olvido la soberbia ni la hipocresía. No olvidaré las palabras que me hicieron daño ni cada una de las putadas que la gente se dedica a hacer.
Pero mi balanza es positiva, tengo una visión positiva de mi vida.

My Friends



My friends are so depressed
I feel the question Of your loneliness
Confide... 'cause I'll be on your side
You know I will,
you know I will

X Girlfriend called me up
Alone and desperate
On the prison phone
They want... to give her 7 years
For being sad

I love all of you
Hurt by the cold
So hard and lonely too
When you don't know yourself

My friends are so distressed
And standing on
The brink of emptiness
No words... I know of to express
This emptiness

Imagine me taught by tragedy
Release is peace
I heard a little girl
And what she said
Was something beautiful
To give... your love
No matter what

Eu.

Sem mascaras.

Crónica de una Muerte anunciada


Si, verdaderamente pensé que este trocito de mundo iría muriendo poco a poco, me propongo que dure lo máximo posible. Nos pasa tantas veces, no sabemos que poner ni que decir. Tenemos las ideas clara en nuestra mente pero llevarlas a los demás es complicado. Ultimamente he tenido tiempo para pensar muchas cosas, Tengo tantas palabras buenas como malas, tantas noticias alegres como incómodas. El mundo es un lugar caótico, lo destrozamos poco a poco y no sé si verdaderamente nos estamos dando cuenta. Pero luego está el daño que nos hacemos unos a otros, la soberbia, las malas contestaciones, la envidia, el Odio. Creo que hoy tampoco os aporto nada que no hayais visto .
Tampoco quiero empezar con mensajes catastrofistas ni visiones pésimas del mundo, porque no es así. Simplemente hagamos que nuestra vida no se reduzca a un minimo cubiculo. Nuestras miradas alcanzan mucho más de lo que podemos imaginar. Y si queremos , estamos a tiempo de cambiar muchas cosas.



Espero que esto no se muera!

domingo, 6 de abril de 2008

Dialogos sobre a Retrospección e a Deuda co tempo.


"No todas las cosas suceden por algo determinado, hay cosas que suceden porque si, y no podemos remediarlo, y pararse a pensar en lo qué pudimos o no hacer no sirve de nada, porque una vez que el reloj se mueve, una vez que la aguja más pequeña se desplaza de manera insignificante o de forma imperceptible, ese momento nunca más se volverá a repetir, nunca, así que pensar en algo a lo que no podremos volver o en algo de lo que no tenemos forma humana de remediar o arreglar, significa una pérdida de tiempo que se va acumulando en nuestra deuda pendiente con el. "

http://www.fotolog.com/xxx_bretema_xxx/20354857

[Fai que a túa vida cobre sentido, escapa das catro paredes, sae, rie corre, berra e persegue todos os sonhos, porque este é o momento, o momento de facer que as nossas vidas pagem a pena. ]